Św. Mateusz opisuje w Ewangelii (Mt 2, 1-12), Pokłon Mędrców ze Wschodu. Za czasów Chrystusa przez Wschód rozumiano cały obszar na wschód od rzeki Jordanu - a więc Arabię, Babilonię i Persję. Chociaż Św. Mateusz nie podaje liczby owych mędrców to przeważa jednak w tradycji Kościoła liczba trzy ze względu na opis, że złożyli trzy dary.
Wiemy, że szukając nowo narodzonego króla mędrcy ci zatrzymali się u Heroda. Herod podejmując ich dowiaduje się o celu podróży. Podejrzewa, że narodził się rywal. Na podstawie proroctwa w księdze Micheasza (Mi 5, 1) kapłani jako miejsce narodzenia Mesjasza wymieniają Betlejem. Tam też udają się wspomniani Mędrcy. Odnajdując Dziecię Jezus, ofiarowują mu swe dary złoto, mirrę i kadzidło. Kadzidło i mirra były wówczas tak cenne jak i złoto. Była to bowiem żywica z rzadkich drzew o silnym i miłym zapachu którą spalano dla przyjemności w najzamożniejszych pałacach. Otrzymawszy we śnie wskazówkę, aby nie wracali do Heroda, udają się do swoich krajów inną drogą. Uroczystość Objawienia Pańskiego to jedno z najstarszych świąt w Kościele i należy do pierwszych, które Kościół uświęcił. Od około XV wieku w kościołach poświęca się kadzidło i kredę. Kredą oznaczamy drzwi na znak, że w naszym domu przyjęliśmy Wcielonego Syna Bożego. Piszemy na drzwiach litery K+M+B, które mają oznaczać imiona Mędrców lub też mogą być pierwszymi literami łacińskiego zdania: Chrystus mieszkanie błogosławi - po łacinie: Christus mansionem benedicat Zwykle dodajemy jeszcze aktualny rok. Kadzidłem natomiast okadzano mieszkania i budynki gospodarcze co miało ochronić od chorób mieszkańców i wszelki inwentarz.
